เรามักลืมที่จะกตัญญู.
ในความเป็นจริง ช่วงร้อยปีที่ผ่านมา ชีวิตของมนุษย์มีความก้าวหน้ามากมาย.
เรามีการแพทย์ การคมนาคม การสื่อสาร และที่อยู่อาศัยที่ดีขึ้น.
บรรพบุรุษของเราแทบจะจินตนาการไม่ถึงชีวิตในปัจจุบัน.
แต่ตอนนี้หลายคนยังรู้สึกไม่สุข มีบางคนรู้สึกเหงามากด้วยซ้ำ.
ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น?
บางครั้ง เราเห็นแต่ปัญหาและความยากลำบาก ลืมไปว่ามีความช่วยเหลือและโอกาสที่เราได้รับ.
ความกตัญญูไม่ใช่แค่คำพูด แต่หมายถึงการเข้าใจว่าเราได้รับสิ่งมากมาย และต้องช่วยเหลือผู้อื่นด้วย.
ทุกคนควรขอบคุณพ่อแม่และบรรพบุรุษ เพราะพวกเขาทำงานหนักเพื่อทำให้ชีวิตของเราดีขึ้น.
ถ้าเราเรียนรู้ที่จะกตัญญู เราจะมีพลังมากขึ้นในการเผชิญกับความยากลำบากในชีวิต และเต็มใจช่วยเหลือผู้อื่นมากขึ้น.
ถ้าประเทศและบริษัทต่างๆ ก็สามารถกตัญญูได้ โลกจะกลายเป็นสถานที่ที่ดีกว่า.
ความกตัญญูทำให้เรารู้ว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว แต่เราอยู่ร่วมกับทุกคนและก้าวหน้าด้วยกัน.